ρινοσκλήρωμα

το, Ν

ιατρ. χρόνιο λοιμώδες κοκκιωματογόνο νόσημα, οφειλόμενο στον βάκιλλο τού Φρις, που προσβάλλει τις ρινικές θαλάμες και τον ρινοφάρυγγα με τη μορφή οζιδίων και σκληρών διηθητικών εξογκώσεων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. rhinoscleroma (< ῥίς, ῥινός + σκληρός). Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στον Σ. Μαγγίνα].